'We zijn niet jong maar we houden ons wel jong'

Net als heel veel generatiegenoten kwamen de twee elkaar tegen op de dansvloer. Bertha ging vanuit Liempde op zondagmiddag dansen in de kantine van sokkenfabriek Trico in Best. Gerard was daar ook, maar die zat alleen maar aan de bar.

Aan de bar

“We ging eerst naar de bioscoop in Best en daarna de trap op naar de kantine. We mochten voor niks binnen omdat we niet dansten en alleen maar aan de bar zaten,” vertelt Gerard.

Pas bij de laatste dans kwamen Gerard en zijn maten in beweging. “Jij kon helemaal niet dansen,” zegt Bertha. “Maar ik liep wel mooi mee,” zegt Gerard.

Dat meelopen ging over in meefietsen naar Liempde en het werd verkering. Na vier jaar trouwden Gerard en Bertha. Het was de tijd van grote woningnood en het jonge echtpaar trok in bij de ouders van Bertha. Daar werden twee kinderen geboren.

Het was krap in het huis in Liempde maar pogingen om een eigen huis te krijgen liepen op niks uit. Totdat de toenmalige burgemeester van Liempde en de gemeentebode een kijkje kwamen nemen. “Ze zagen drie bedden in één slaapkamer staan. Eén van de kinderen sliep in de kinderwagen in de gang. Dat vonden ze helemaal niks en zij hebben ervoor gezorgd dat wij een huis in Rooi kregen,” vertelt Bertha.

Gerard Rovers heeft altijd bij Kamp Oda gewerkt, de voorloper van kantoormeubelenfabriek Ahrend. Hij reisde de eerste jaren heel Europa door om kantoren in te richten. Bertha zorgde voor de kinderen en deed thuiswerk voor sokkenfabriek Jansen de Wit.

Dertig jaar geleden ging Gerard met pensioen. Het echtpaar ging letterlijk uit vissen en ze wandelden en fietsten veel. Het zijn ook actieve boulers. Nu ze hoogbejaard zijn doen ze het wat rustiger aan, maar ze zorgen wel dat ze fit blijven. “Ge kunt wel thuis blijve zitte, maar dat doen we niet,” zegt Bertha.