Corona en kanker…schrijven helpt !

ERP - Corien Brus uit Erp is een paar jaar geleden begonnen met schrijven. Het was in een tijd dat
ze behoorlijk wat tegenslagen had. Om dit allemaal te verwerken en om toch een hobby te hebben,
in een coronatijd waarin je weinig kon, is ze begonnen met schrijven. Al die geschreven verhalen en
gedichten zijn gebundeld tot een boek. Een nieuwe hobby was geboren.

Toen Corien een paar jaar geleden de diagnose blaaskanker kreeg ging het licht even uit. Na vele
zware behandelingen en het krijgen van corona was er minder positiviteit in haar leven: “In de
periode dat ik boven op mijn blaaskanker ook nog corona kreeg was het even heftig. We waren heel
ziek hier thuis.”

Daarnaast was er in de coronaperiode weinig open. Dat zorgde ervoor dat Corien op een andere
manier moest zoeken naar afleiding. “In het begin wisten we ook nog niet wat corona ging doen. Het
leek een soort van oorlogstijd, zeker hier in brandhaard Erp. Je kon niet zoveel, dus ging je lezen en
wandelen. Daarnaast kwam toen ook het schrijven op.”

Verwerken
“In het begin van mijn ziek zijn ging ik naar een medisch psychologe. Die zei tegen mij dat ik moest
opschrijven wat ik voelde en wat ik meemaakte. Ik begon een soort dagboekje. Zo kon ik mijn angst
omzetten in positiviteit.” Op deze manier kon Corien haar ervaringen verwerken en voelde ze zich
toch nuttig.

Op een gegeven moment merkte Corien dat ze haar ervaringen en positiviteit door wilde geven aan
lotgenoten. Daarom heeft ze alle verhalen en gedichten gebundeld tot een boek. “Ik vind het fijn dat
het iets goeds heeft bijgebracht voor lotgenoten. Het is fijn om anderen ook die gedachte mee te
kunnen geven.”

Hondje Boris
Het schrijven was voor Corien zo leuk en fijn om te doen dat er zelfs een tweede boek kwam. “Het
tweede boek is een heel ander boek. Ik heb nu een voorleesboek geschreven over het hondje Boris.
Dat was ons hondje. Herinneringen van hem heb ik opgeschreven. Eerst vooral voor ons gezin, maar
daarna dacht ik dat het wel iets zou zijn voor anderen die een hondje hebben of willen.”

Boris vertelt in dit boek over zijn ervaringen gedurende zijn leven binnen het gezin van Corien. “Het
zijn hele herkenbare dingen die iedereen die een hondje heeft meteen herkent.”